Loser Isekai [Loser reborn a cute girl.]

ในห้องมึดๆเหม็นๆห้องหนึ่ง มีเด็กหนุ่มมอต้นคนนึงกำลังเล่นเกมๆนึงอย่างขมักเขม้น เขานั้นมีดวงตาที่ดูว่างเปล่าสีหน้าไร้อารมณ์ ผิดกับกล้ามเนื้อและนิ้วที่ขยับไปมาเพื่อเล่นเกมนั้นให้ชนะ มันเป็นเกมแนวหุ่นรบ เขานั้นเป็นผู้เล่นหน้าใหม่สำหรับเกมนี้ แต่ไม่นานเขาก็กลายเป็นผู้เล่นอันดับท็อปๆของเกม แต่เมื่อมองดูที่ขอบตาดำคล้ำของเขาก็รู้ได้ในทันทีว่าเขาไม่ได้นอนมานานแล้วเขาไม่ได้นอนมา 3 วันแล้วเขากำลังหิ้วอยู่แต่เขาก็ไม่สนใจมันใจของเขาสั่นระรัวจากการดื่มกาแฟแทนน้ำ เขาตั้งใจเล่นเกมนี้อย่างมากเพราะเขาตั้งใจจะเป็นท็อปเสิร์ฟเพื่อสตรีมสด และทำให้เกมนี้เป็นเกมที่โด่งดังเพื่อเพิ่มทายแฟนคลับ เขาเคยเป็นสุดยอดสตรีมเมอร์มาก่อน จนกระทั่งคนในครอบครัวทำร้ายเขาด้วยเหตุผล ไม่ยอมนอนเอาแต่เล่นมือถือ เขาหมดกำลังใจในการสตรีมและใช้ชีวิตไปในครั้งนั้น เขานอนหลับทั้งจนคนในครอบครัวบอกให้เขาทำอะไรก็ได้ที่อยู่นอกเหนือจากการนอนอยู่เฉยๆ เขาพยายามเล่นเกมเดิมเพื่อสตรีมแต่เขากับเล่นเกมนั้นไม่ขึ้นอีก และเขาเองก็คุยไม่เก่งดังเดิมเขาจึงใช้เวลาอย่างมากเพื่อหาเกมที่ขึ้นมือจนมาเจอเกมนี้ แต่เขาก็ติดปัญหาที่เกมมันไม่ค่อยดังหากเขาที่เป็นผู้เล่นหน้าใหม่ไปสตรีมสด ก็คงไม่มีใครดูเขาจึงต้องไต่อันดับอย่างรวดเร็ว นั่นจึงเป็นเหตุผลให้เขาอยู่ในสภาพนี้ ตัวเขาตอนนี้เป็นอันดับที่ 124 ของเกมเขาเริ่มพอใจแล้วแต่แร็งสของเขายังไม่ถึงแกลนเขาจะต้องทำมันให้ได้แต่วันนี้พอก่อน เขาอยากพักผ่อนแล้ว เขาออกเกมแล้วเข้าไปเปิดเพลงกล่อมเด็กใช้เพลงกล่อมเด็ก เขานอนไม่หลับแม้เขาจะไม่ได้นอนมา 3 วันแล้วก็ตามเขาชีกพลัสติดออกแล้วเอาหลอดออกมาเจอะที่นมอัลมอนด์ราคาแพงที่เขาเก็บเอาไว้ เขามักจะดื่มกาแฟหรือน้ำอัดลมเพราะมันถูก แต่จริงเขาชอบนมและผลไม้มากแต่มันแพง เขาไม่ใช่คนรักสุขภาพจึงเลือกทานของถูกแต่ถ้าเลือกได้ก็ยากกินอะไรที่ดีกว่านี้สุขภาพจิตของเขานั้นยำแย่ แต่เขาก็ไม่ได้รับการรักษาเขาพยายามอยู่คนเดียวในเอาชนะมันต่อให้มีครอบครัวที่รักเขามากแค่ไหนแต่คนเหล่านั้นกลับไม่เคยเข้าใจเขาเลย เขาต่อสู้กับโรคนี้มานานมากๆแล้ว เขามองไปที่ชั้นวางมองเห็นกระปุกยาวางไว้มันคือยาพาราจำนวน 60 เม็ดที่เขาเตรียมไว้เพื่อซักวันเขาจะใช้มัน แต่วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่เขาไม่ทำเขานอนลงพลางความคิดในหัวที่มีแต่ความทรงจำแย่ๆ เขาพยายามคิดภาพถึงตัวเองที่เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตอยู่อย่างไม่ได้มีความสุขนักเพราะตัวเขาจมปลักอยู่กับความเศร้า เขานั้นเหนื่อยมากจนหลับไปน่าแปลกที่ครั้งนี้มันดูจะมากแต่เขาก็คิดว่าเพราะอยากนอนมานานแล้วแต่ฟืนไม่นอน มันเลยพอเขาจะนอนมันจึงง่ายแต่หารู้ไม่ว่าการนอนหลับครั้งนี้ เขาจะไม่ตื่นขึ้นมาบนโลกนี้อีกแล้วแต่เขายังหลับไม่ลึกไกล่หมดเวลาแล้ว

มาซาโอะ:"ไห้ตายสิ การมีชีวิตอยู่มันเหนื่อยขนาดนี้เลยหรออยากหายไปจัง"'หากเราเกิดใหม่เป็นผู้หญิงมีหน้าตาที่สวย เราจะอยากมีชีวิตอยู่รึเปล่านะอยากรู้จัง'"อยากรู้จั...."

เสียงที่เขาพูดออกมาดูเหมือนจะน่ารักแต่ก็น่ากล้วเมื่อมันเป็นเสียงที่เบามาก และแหบแห้งปากของเขานั้นหยาบกร้าน ผิวหนังของเขาก็แห้งเหือดมันเป็นสีที่ขาวเผือกซีดไร้ซึ่งชีวิตชีวา ตัวของเขาหลับตาลงพลางมองเห็นตัวตนของตัวเองในอดีตตัวเขาที่ร่าเริงแจ่มใสวิ่งเล่นอยู่บนกองทรายมีเพื่อนมีญาติพี่น้องมากมาย คอยยินดีให้กันและกันเขามองภาพนั้นด้วยความว่างเปล่า ใจนึงก็สุขที่ได้เห็นภาพนั้นอีกใจก็ทุขที่วันเวลาแห่งความสุขมันถูกพราดไปจากเขาแล้วถ้าวันนึงเขาจะย้อนกลับไปเขาคงไม่เอา เขาอยากจะเริ่มใหม่เลยตั้งหากไม่นานความคิดและความอ่านของเขาก็ดับวูบลงไปเป็นสัญญาณของการพักผ่อนที่ลึกที่สุด

???:"จงตื่นได้แล้วเจ้าหนู"

ไม่นานก็มีเสียงของชายชราคนนึงปลุกเขาขึ้นมาเขาตื่นขึ้นมาด้วยท่าทีสงบอย่างแปลกประหลาด เขาลืมตาขึ้นเพื่อมองคนที่มาปลุกเขา ก่อนจะเอามือปิดตาบังแสงโดยรอบที่สว่างจ้า ก่อนที่ดวงตาจะปรับตัวให้เข้ากับแสง

มาซาโอะ:"คุณคือใคร ไม่สิสวัสดีครับคุณพระเจ้าผมคงตายแล้วสินะ"

เขารู้ได้ในทันทีว่าเขาจะตายไปแล้ว

พระเจ้า:"อืมรู้ตัวเร็วดีนะ เจ้านะอยากจะไปเกิดใหม่ในต่างโลกรึเปล่าหละ"

มาซาโอะ:"ถ้าเป็นผมเมื่อก่อนคงตอบว่าใช่ แต่ฉันตอนนี้ขอปฏิเสธผมเหนื่อยมาก ผมไม่อยากไปต่างโลกหรอกให้ผมหายไปเถอะ"

เขาตอบออกมาด้วยรอยยิ้มอ่อนๆดวงตาว่างเปล่าสีดำที่หลีลงเหมือนคนง่วง

พระเจ้า:'เจ้าหนูนี้ไม่กลัวเลยรึไง'"เจ้าหนูเลือกให้มันดีๆซิหากเจ้าเลือกอย่างนั้นไปเจ้าก็จะไม่สามารถทำอะไรได้อีก ไม่สามารถลองนู่นนี่นั่นไม่สิการหายไปคือหายไปเลยนะ ไม่รู้สึกตัวถึงการมีอยู่ของตัวเอง"

มาซาโอะ:"ผมคิดดีแล้วครับ ผมไม่ได้อยากจะพยายามทำงานหาเงินหรือบริหารความสัมพันธ์ในครอบครัวไม่อยากเผชิญหน้ากับสังคมภายนอกหรืออะไรอีกแล้วผมเหนื่อย"

เขาพูดออกมาอย่างกับจะร้องไห้มีน้ำตาซึมแต่ก็ไม่ไหลออกมา เขาพูดออกมาอย่างไรเรี่ยวแรง

พระเจ้า:"เจ้าไม่อยากลองมีชีวิตอีกซักครั้งหรอลองใหม่ดูเพื่อทุกอย่างจะดีขึ้น ฉันจะพานายไปเกิดในครอบครัวดีๆรวยๆเอาไหม"

มาซาโอะ:"ต่อให้มีความสุขก็คงจะไม่มีค่าเราจะมีตัวตนอยู่ไปทำไมหล่ะ"

พระเจ้ามองเขาด้วยสายตาไม่น่าเชื่อเขาได้ทดสอบเจ้าหนุ่มนี้ตอนมีชีวิตไปมากขนาดนั้นเลยหรือแต่เมื่อลองมองกลับไปดูแล้ว มันก็แย่อย่างนั้นจริงๆแต่เขาอยากจะช่วยเขาซักนิดเพื่อเป็นการขอโทษแต่การทำให้คนๆนึงหายไป มันคือการลงโทษที่รุนแรงแต่มันกลับวิธีขอโทษเดี๋ยวที่เขามี เขาเอามือไปลูบคลำหนวดเคราของตนแล้วคิดอย่างพินิจพิจารณา แต่ก็ถูกสายตาอันว่างเปล่าและเจ็บปวดนั้นกดดันรอยยิ้มที่เหมือนได้ความหวัง มันทำให้เขาเจ็บปวด ที่เคยไม่ชอบเขาคนที่ไม่ยอมศรัทธาในพระเจ้าแต่ตอนนี้ เขารู้แล้วเพราะแม้กระทั่งพระเจ้ายังไม่ช่วยเขาจากโรคที่เขาเป็นเขาเองก็ไม่จำเป็นต้องให้ความสำคัญ ไม่นานพระเจ้าก็คิดวิธีขอโทษที่ดีที่สุด

พระเจ้า:"เจ้าลองมีชีวิตอีกซักแป๊บในอีกโลกแน่นอนฉันเตรียมร่างกายที่ดีที่ไว้แล้วมันเป็นของนายหากยากจะจบชีวิตเมื่อไหร่ก็แล้วแต่เจ้าแต่เมื่อมันจบแล้วมันก็จะไม่มีอะไรรองรับจบแล้วก็หายไปเลยเจ้าจะไปไหมหล่ะ หรือเจ้าจะไปนรกเจ้าเลือกมา"

มาซาโอะมองไปที่พระเจ้าด้วยสายตาสมเพชแล้วเขาก็เลือก

มาชิโระ:"คุณบีบให้ผมต้องอดทน ผมก็จะอดทนผมขอเกิดใหม่นะครับ"

พระเจ้า:"ได้พ่อจะทำให้ลูกได้ไปเกิดใหม่"

ไม่นานตัวเขาก็หมดสติลงไปแล้วตื่นมาอีกครั้งในห้องนอนห้องหนึ่ง

มาซาโตะ:"เกิดใหม่แล้วก็จริงแต่ฉันเหนื่อยขอพักก่อนละกัน"